Zeemuis

Formaliteit

Hallo lieve mensen,
Nu komt er voor jullie een raar mailtje maar het blijkt toch noodzakelijk te zijn.
Net als bij bijvoorbeeld een blikje cola moet er ook bij een blog zoals deze een waarschuwing staan over de inhoud zoals bevat cafeïne. Nou dat doet deze blog jammer genoeg niet.

Maar dit wel:

De totale inhoud van deze blog is een sfeer omschrijving en visualisatie en niets daarvan kan gezien worden als naar exacte waarheid getoond of omschreven.
Simpel gezegd, we schrijven wat we voelen, wat we leuk vinden en soms verdraaien we de waarheid een beetje omdat deze er niet toe doet of afbreuk maakt aan het gevoel wat we over willen brengen.

De blog is er als vermaak en blijft dat ook, over enkele weken als we wat beter zijn geland kunnen we weer vrijuit bloggen en zal ik volledig tekst en uitleg geven van deze vage mail.

Tot later!

Dikke zoen van Jeroen

Weer op Nederlandse bodem

Na een hele lange reis zijn we weer op Nederlands grondgebied beland! Al met al viel het reuze mee, al was de overstap van 16 uur in Taipei wel erg lang. Pjotr heeft alleen van het laatste gedeelte de vliegreis meegemaakt, want aangezien we telkens ‘s nachts vlogen lag hij of net voor we het vliegtuig ingingen te slapen, of al voordat we opstegen. Djerie heeft heel wat filmpjes bekeken en wij kwamen onze tijd ook wel door met een filmpje, wat slapen, eten (tijdens iedere vlucht kregen we een maaltijd en soms zelfs twee, dus dat waren 6 maaltijden) of gewoon wat kletsen. Morgen wordt al een drukke dag, want er moet van alles geregeld worden, zoals het inschrijven in Nederland, een woning en werk zoeken, verzekeringen, enz. Maar het voelt goed, we hebben een geweldige reis gemaakt die we nooit zullen vergeten en hebben weer zin om aan de slag te gaan, een nieuwe uitdaging tegemoet.

Een Zeemuis voor een dump prijsje!

Hallo allemaal,

Al een hoop mensen weten het al maar nu willen we het toch wat ruimer bekent maken.
We gooien de handoek in de ring en hebben besloten terug te vliegen naar NL. Het lukt niet om een geschikte job offer te krijgen hier in NZ waardoor we niet mogen werken.
Op 6 juli om 9:15 landen we met een Chinees vliegtuig op Schiphol met 120 KG aan bagage. De rest komt over drie maanden per schip.
Alleen Zeemuis moet achterblijven. Daarom wordt ze nu voor een dump prijsje weg gedaan.
Als je interesse hebt in deze boot mail ons op zeemuis@mediawaypoint.nl voor details.

Groetjes

Jeroen en Doesjka

Persoonlijke brief aan Maxima

Lieve Maxima,

Eindelijk, na al die jaren, neem ik nu ik aan de andere kant van de wereld eindelijk eens de tijd om je persoonlijk met onze verjaardag te feliciteren. Ja, beste koningin, ook ik ben vandaag jarig en aangezien we even oud zijn geworden beschouw ik je toch een beetje als mijn tweelingzusje. Was je vroeger toen je in Argentinie woonde ouder dan me, nu ik aan de andere kant van de wereld ben, ben ik toch echt al een halve dag ouder. Terwijl jij waarschijnlijk nog in je bedje ligt te slapen, heb ik net een ontbijtje op met heerlijk zelf, versgebakken brood en krenten/cocos brood, wel van gisteren natuurlijk, want de bakker is hier niet om hoek, maar het was heerlijk, een echte traktatie. Jouw ontbijt zal er wel veel luxer uitzien: verse croissantjes, pistoletjes, eitje en een glaasje jus d’orange, maar of dat nu lekkerder zal smaken? En hoe zit het met de taart die je vast en zeker krijgt vandaag, ik stel me voor een drie verdiepingen hoge mooi gekleurde en versierde “bruidstaart” , want dat eten koninginnen toch op hun verjaardag? Bij ons gaat Djerie zo meteen een heerlijke chocoladetaart bakken en morgen als ik mijn verjaardag vier bak een Nederlandse appeltaart en Limburgse rijstevlaai, want Nederland vergeten doen we natuurlijk niet!
Tja en de kadoos die we gaan krijgen, ook dat zal een wereld van verschil zijn: ik heb net een bordspel gehad “puerto rico”, wat we vanavond vast en zeker gaan spelen. Hier geen televisieavonden op de boot, maar gewoon gezellig ouderwets spelletjes doen, ik heb er al zin in. Heb trouwens eens in een roddelblad gelezen dat jouw prinsesjes ook dol zijn op spelletjes spelen, dus misschien hebben we toch nog iets gemeen. Verder ga ik strakjes even winkelen om wat nieuwe winterkleren te kopen, geen haute couture natuurlijk, waarschijnlijk warehouse kwaliteit (vergelijkbaar met Hema of V&D) maar wat maakt het uit, ik ben er al lang achter dat ons verhaal lijkt op dat van de prinses en de bedelaar, een tweeling die als baby’s gescheiden zijn en elkaar later toevallig ontmoeten en dan natuurlijk nog lang en gelukkig samen leven. Wie weet gaan we elkaar ooit nog eens ontmoeten, weet dat je hier altijd welkom bent op ons bootje!
Ik weet niet meer precies hoe het in het sprookje gaat, maar ondanks alle verschillen en ondanks dat ik weet dat jij een leven hebt met veel meer luxe en rijkdom, benijd ik je niet. Ik ben hier in Nieuw Zeeland zielsgelukkig met mijn gezinnetje en vrienden en geniet nog elke dag van de schitterende reis die ik heb gemaakt om hier te komen. Voor mij geen lintjes doorknippen en staatsbezoeken afleggen, maar landvasten vast knopen en reizen waar ik maar heen wil en vakantie vieren.
Lieve Maxima, waarschijnlijk zul je deze persoonlijke brief nooit lezen, want helaas ben ik je e-mail adres kwijtgeraakt, maar mocht er iemand in Nederland zijn die het wel heeft, stuur deze brief vooral door, of stuur een linkje. Je mag hem ook uitprinten en persoonlijk bij Maxima afgeven. En anders Maxima, weet dat ik ieder jaar op 17 mei even aan je denk en vanavond het glas op je zal heffen! Lang leven Maxima, hoezee!

Moederdag in de blub

Het begon allemaal een week geleden: Djerie was naar een van haar verzorgponny’s en Jeroen en ik waren met Pjotr in Kerikeri en we besloten even langs de speeltuin te gaan. Zijn we daar net, is er ook een ander jongetje van Pjotr zijn leeftijd, wat ook nog eens Nederlands blijkt te spreken! Natuurlijk heel leuk voor die twee mannetjes, toch fijn om even in je moederstaal te kunnen kletsen. Wij natuurlijk naar de moeder om ons even voor te stellen, bleek dat helemaal niet meer nodig te zijn, want Vera, de moeder was de muziekdocent tijdens de musicalcursus die Jeroen en ik een jaar of 8 geleden volgden! Zij was hier net twee maanden geleden met haar gezin naar toe verhuisd, dus dat werd heel wat bijkletsen. Bleek ze ook heel nodig een oppas nodig te hebben voor de dinsdagmiddag, dus dat was zo geregeld: ik ga daar oppassen, goed om onze scheepskas wat te spekken en voor de kids heel leuk om met elkaar te kunnen spelen.
Maar wat heeft dit nu met moederdag in de blub te maken? Nou vandaag was het hier moederdag en we besloten met Vera, Wessel, Lucas en Julian naar de hotpools in Kaikohe, hier niet ver vandaan te gaan. Wij waren daar nog nooit geweest en het was weer een heerlijke belevenis en reden waarom we hier willen blijven, want zoiets dat kan gewoon niet in Nederland. Al op de parkeerplaats aangekomen kwam de hete stoom uit de grond. Dus snel de badpakken aan en de verschillende hotpools in. De eerste, de buldog genoemd, was heerlijk warm! Al in het gitzwarte!! Water zittend keek ik eens goed om me heen: het bad bestond uit een paar planken en balken, de omheining van het terrein uit wat planken, een stuk golfplaat en plastic pallets en het leek wel of we in een western van zo’n dertig jaar geleden waren beland. Niet dat er cowboys enzo rondliepen, maar de sfeer van het terrein zou er niet in misstaan. Gewoon wat poolen gemaakt van houten balken, allemaal een andere temperatuur en ander kleurtje en dat was het, maar het was geweldig! Heerlijk water en geen commercie, maar precies zoals het er jaren geleden ook was. Functioneel en that’s it. De prijs, 8 dollar voor ons gezinnetje, dus nog geen vijf euro is natuurlijk ook een lachertje. Nee dit is een plaatsje waar we nog meer naar toe gaan. Straks nog wel even goed douchen, want we ruiken een beetje naar zwavel, teer enzo, maar het was een heerlijke moederdag in de blub.

Te koop, for sale

Hallo allemaal, de laatste Zilt is uitgekomen waar wij weer in staan. We gaan de boot dus echt verkopen en Zilt heeft al aangegeven ons daarmee te gaan helpen met een gratis advertentie. Die komt binnenkort, moeten we ons nog even over buigen. We gaan Zeemuis op de markt brengen voor 150000 euro. Wij denken dat dit een goede vraagprijs is voor een 50 voeter met zeebenen. Maar als jullie daar nu een mening over hebben willen we die graag horen. Dus als je interesse hebt of iemand weet die deze schuit verder wil sturen laat het ons weten. Heb je vragen mail ons op zeemuis@mediawaypoint.nl Gegevens van Zeemuis:
Dynamque 52
Kits tuig
Perkins M90 motor met een nieuwe keerkoppeling
Verder uitgerust met alles wat een wereldzeiler nodig heeft inclusief snelle rib met skiband en heel veel reserve onderdelen. Staat van de boot is goed.
Onderwaterschip is in betere staat dan nieuw nadat we dit hebben laten stralen en voorzien hebben van een dikke onverwoestbare laag epoxy.

image

image1

image2

Even bijkletsen

Met bijna het schaamrood op mijn kaken begin ik een nieuwe blog te typen, alweer veel te lang geleden dat we iets van ons hebben laten horen. Moet ook bekennen dat het leven hier in februari erg stilgestaan heeft: alleen maar solliciteren en netwerken opbouwen. Helaas nog geen werk gevonden, maar er komt schot in! Steeds meer reacties en de eerste interviews zoals dat hier heet komen eraan. Maar daar volgende keer meer over. Nu eerst onze belevenissen van de eerste weken van maart. Netje, een vroegere collega van me en ondertussen een echte vriendin van ons gezinnetje, had nog enkele weekjes vakantie over en heeft die heerlijk bij ons doorgebracht.

Nadat we haar opgehaald hadden in Auckland zijn we eerst naar het zuiden gereden, naar de westkust en kwamen uit bij een zeer gezellige camping in the middle of nowhere nabij Raglan. Het weer werkte niet echt mee, maar de camping had een fijne keuken en aangezien we zowat de enige kampeerders waren namen we deze al snel in beslag en hebben hier heel wat bijgebuurd, kadootjes uitgepakt en uitgerust van de reis. Na twee dagen verder gereden naar het zuiden en drie dagen in de vrije natuur aan een meer gestaan. Gelukkig was de regen toen voorbij en hebben we zelfs heerlijk gezwommen en een schitterende waterval gezien.

Vandaar naar Taupo, waar we via via beslist even Jeanette moesten bellen, een Nederlandse vrouw die hier woonde. Ze nodigde ons meteen uit om te komen lunchen, wat we natuurlijk niet afsloegen en het was meteen ontzettend gezellig. Ze vroeg naar onze verdere plannen en we vertelden dat Netje, Jeroen en Djerie vlakbij graag een wandeling wilden gaan maken van 18,5 km, waar je zeker 8 uur over wandelt ivm. Het klimmen en dalen. Dat is een bekende wandeling naar Mount Doom van de film The Lord of the Rings. Nou, vanaf Jeanette kon je makkelijk naar de bussen komen die je naar het beginpunt brachten en later aan de andere kant weer ophaalden, dus ze had het snel geregeld: we moesten gewoon bij haar blijven slapen, want ze had toch vijf extra bedden. Tja, zo gaat dat hier in Nieuw zeeland, echt ontzettend aardige mensen!

De volgende dag gingen Netje, Jeroen en Djerie dus wandelen (met dikke truien, veel water, zelfs aluminium dekens) en Jeanette nam Pjotr en mij mee naar een prachtige waterval en een bijen/honing bedrijf.

Rond half 8 in de avond waren de wandelaars terug en toen trakteerden we ze op een heerlijk warm bad bij de hotpools in het stadje. Taupo ligt in een thermisch gebied waar op sommige plaatsen het water met 100 graden uit de grond komt en bij het zwembad werd het dus eerst afgekoeld alvorens je er in kon, maar het was nog steeds heel erg warm en goed voor de vermoeide spiertjes! Wat waren die drie moe, maar de wandeling was prachtig!
Tja en toen had Jeanette voor de volgende dagen nog veel meer op het programma staan, want ook de anderen moesten naar de waterval,

we hebben een glasblazerij bezocht en zijn naar een gebied gereden waar de hete, kokende modder uit de grond omhoog kwam. Echt heel indrukwekkend.

Ondertussen uren en uren gekletst, Jeanette is echt een heel bijzondere vrouw, die al lang met pensioen zou moeten zijn, maar haar vak (osteopathie) nog steeds met veel liefde beoefend. Na vier dagen kregen we te horen dat er een orkaan aan het einde van de week over Kerikeri kwam en moesten we richting de boot terug. Maar we komen zeker nog eens langs, want er is daar ook een heerlijk skigebied.
Via Auckland waar we een museum, galerie en park bezochten langzaam naar Kerikeri terug. Gelukkig viel het allemaal mee en hebben we alleen maar een regendagje gehad. Tot slot nog een dagje naar de Kauribossen gereden hier aan de westkant van het eiland en daar de twee dikste bomen gezien die ze hier in Nieuw Zeeland hebben. Echt indrukwekkend die bomen.

En voor je het weet was de vakantie alweer over en zetten we Netje op de bus weer richting Auckland. Maar wat was het gezellig! We hebben maar een klein stukje van het eiland gezien, want het is echt inmens groot, maar het blijft prachtig.
Een paar dagen later kregen we alweer bezoek, want oom Gerard en tante Leinie (van Jeroen) arriveerden in Nieuw Zeeland en kwamen ook bij ons aan.

Samen ook weer enkele hele leuke dagen gehad, veel gekletst, leuke dingen gezien, de kinderen hebben zich heel goed vermaakt in het zwembad bij hun hotel en in de spa pool en het afscheid kwam ook nu weer veel te snel, maar ja, als je vier weken vakantie hebt blijf je niet hier hangen. Zij gaan zowel het noorder als het zuider eiland bekijken en we zijn heel benieuwd hoe oa. Wellington en het zuidereiland is, want dat zit er voor ons nog niet in. Wij hebben de draad weer opgepakt en zijn weer bezig met werk zoeken, ook onze vakantie is voorbij. Aanstaande donderdag komt de nieuw Zilt weer uit en hierin komt voorlopig ons laatste artikel en laatste filmpje. We hopen dat jullie er weer van genieten.
Nou, dat was een verslag in vogelvlucht van de afgelopen tijd, bij nieuws melden we ons weer.
Heel veel groetjes van ons allemaal.

Het regent vandaag…

We leven nog!

Terwijl Pjotr heerlijk ligt te slapen en Jeroen en Djerie de Kolonisten van Catan aan het spelen zijn neem ik eindelijk weer eens de tijd om jullie op de hoogte te houden van onze belevenissen hier aan de andere kant van de wereld. Ik weet dat er ook volgers van onze blog zijn die hier leven en die vergeet ik echt niet, maar het gros woont toch echt aan de andere kant van dit draaiende ronde ding.
Nou, wat doen we zoal de hele dag nu de boot weer in het water ligt? Beetje luieren en niets doen of het land verkennen denken jullie vast, maar niets is minder waar; er wordt ontzettend hard gewerkt om ons hier te kunnen vestigen. Dit houdt in vacatures zoeken, brieven schrijven en vooral veel rompslomp die erbij komt kijken. Zo dachten we eerst dat Jeroen het meeste kans maakte op een workpermit, omdat hij in een zogenaamde grow-area werkt. Maar nu blijkt mijn diploma eigenlijk meer waard te zijn, omdat de school waar ik op gezeten heb door de Nieuw Zeelandse overheid erkend wordt en ze er level 7 aan gekoppeld hebben. Maar nu ben ik bezig om te kijken of ik met dit diploma ook hier in de kinderopvang kan werken, dus dat ligt nu bij een kwalificatie bureau en ik hoop daar volgende week meer van te horen. Er zijn vacatures genoeg, maar het probleem hier is dat bedrijven verplicht zijn om een advertentie te zetten en het niet zomaar intern op mogen lossen of bijvoorbeeld via via. Je kan soms dus best ergens op solliciteren, terwijl er eigenlijk al iemand aangenomen is, maar voor de vorm is de sollicitatie nog open.
Voor Jeroen hebben we ook al hele leuke banen gevonden, maar als hij straks een aanbod zou krijgen dan moet hij nog bewijzen dat hij hier ook echt voor opgeleid is, want je mag alleen werk doen in je eigen vakgebied. Ook niet zo’n probleem, maar dit kan wel een week op 6 duren voor dat geregeld is en bij mij kan het allemaal in een korter tijdsbestek. Tja en om dit allemaal te regelen en uit te zoeken, dat is een dagtaak. Maar we willen er nog steeds voor gaan, want het afgelopen weekend hebben we bij Hans en Jeanette gelogeerd en hier heerlijk van hun tuin genoten. Ze hebben hun huis nog maar ruim een half jaar en de tuin heeft veel achterstallig onderhoud, dus we hebben even flink mee geholpen met snoeien en takken opruimen. Jeroen heeft heerlijk hout gehakt, Djerie houdt de rozenstruik bij, want die moet regelmatig opgebonden worden en Pjotr en ik hebben takken weggebracht en fruit geplukt (citroenen, appels, peren, druiven).

Wat een heerlijk buitenleventje. Zo ben ik ook opgegroeid, met een grote moestuin rond ons huis en dat is wat we onze kinderen ook willen bieden, vrijheid en ruimte om je heen. ’s Avonds heerlijke pizza gebakken, gekookt op de houtkachel, Hans zijn zelf gebrouwen bier gedronken, iets wat we ook willen gaan doen en gemerkt dat het leven zo eenvoudig goed kan zijn. Gisteren van een buurman die hier ook met de boot ligt een hele zak appels gehad en daar vandaag heerlijke appeltaart van gebakken, het voelt echt als vroeger thuis……. Ja, ik heb een heerlijke jeugd gehad pap en mam, bedankt!
Verder natuurlijk ook weer een stuk voor Zilt geschreven en een film gemaakt, maar helaas waren we net te laat voor het afgelopen nummer, dus jullie moeten nog enkele weken wachten. Maar we maken het goed met enkele foto’s bij dit stukje.
Dus, we leven nog, zijn druk bezig ons leventje hier op te bouwen en hebben niet heel veel te bloggen, maar we houden jullie op de hoogte van alle ontwikkelingen.